Tuesday, April 10, 2007

My Favorite Poem 1

ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္သက္တဲ့ကဗ်ာေလးေတြ သိမ္းထားတာကို မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။ကိုယ္တုိင္ေရးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေတြ႕သမွ်ဆိုဒ္ထဲကေန ကူးထားတာပါ။အဓိက ကေတာ့ ကိုညီလင္းဆက္နဲ႔ မႏိုင္းႏိုင္းစေန တို႕ဆီကေပါ့။ ကိုညီလင္းဆက္နဲ႔ မႏိုင္းႏိုင္းစေန တို႕ေရ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါေနာ္။ ဆရာေအာင္ေ၀းကေတာ့
အၾကိဳက္ဆံုးေပါ့။

သားေခ်ာ့ေတး

သားေရ
ငုိသံေတြကုိ လမ္းခင္းၿပီးမွ
မင္းရဲ႕နန္းေတာ္ႀကီးဆီ ေရာက္မယ္ဆုိရင္
အဲဒီလမ္းကုိ မေလွ်ာက္ေလနဲ႕။

မုိးေလာက္ႀကီးပဲ ျမင့္ပါေစ
လူေတြရဲ႕ ပခုံးကုိ တက္နင္းၿပီးမွ
မင္းဘ၀ အထက္တန္းက်မယ္ဆုိရင္
အဲဒီအျမင့္ကုိလည္း မလွမ္းေလနဲ႕။

မင္းရဲ႕ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္
ဘ၀ေတြပ်က္
အုိးအိမ္ေတြပ်က္
မိသားစုေတြရဲ႕ ေပ်ာ္စရာအနာဂတ္ေတြလည္း
ေၾကကြဲပ်က္စီးရမယ္ဆုိရင္
အဲဒီယုံၾကည္ခ်က္ကုိလည္း မင္းအေကာင္အထည္မေဖာ္ေလနဲ႕။

မသိနားမလည္သူ
လူေတြကုိ လွည့္စားၿပီးမွ
ဇိမ္ခံခြင့္ရမယ္ဆုိရင္
အဲဒီစည္းစိမ္ကုိလည္း မင္း မမက္ေမာေလနဲ႕။

ဒီေလာကႀကီးမွာ
သစ္သီးကေလးတစ္လုံး သီးဖုိ႕
အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးယူရတယ္
ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္ဖုိ႕
အဆင့္ဆင့္ တည္ေဆာက္ခဲ့ရတယ္
ေျမနီလမ္း နံေဘးက
ေတာပန္းကေလးေတြကအစ ၾကင္နာပါ
ဒုကၡေရာက္သူကုိ ေဖးကူပါ
လူ႕သိကၡာကုိ ေစာင့္ေ႐ွာက္ပါ
အျပစ္ကင္းမႈတုိင္းကုိ ခ်စ္ပါ။

႐ုိးသားျဖဴစင္သူေတြကို
တစ္ဖက္သတ္ အႏုိင္ယူၿပီးမွ
မင္းရဲ႕ သရဖူကုိ ရမယ္ဆုိရင္
အဲဒီသရဖူကုိလည္း မင္းလုံး၀မယူေလနဲ႕။ ။

မုိဃ္းေဇာ္
(မုိဃ္းေဇာ္ ေသတမ္းစာ ကဗ်ာစာအုပ္မွ)

-------------------------------------------------------------------------------------------------


· The furthest distance in the world
is not between life and death
but when I stand in front of you
yet you don't know that I love you

· The furthest distance in the world
is not when I stand in front of you yet you can't see my love
but when undoubtedly knowing the love from both
yet cannot be togehter

· The furthest distance in the world
is not being apart while being in love yet cannot be togehter
but when plainly can not resist the yearning
yet pretending
you have never been in my heart

· The furthest distance in the world
is not when plainly can not resist the yearning yet pretending
but using one's indifferent heart to dig an uncrossable river
for the one who loves you .

ကမၻာေပၚမွာ အေ၀းဆံုး အကြာအေ၀းဆိုတာ
ရွင္ျခင္းနဲ႔ ေသျခင္း မဟုတ္ဘူး။
ငါဟာနင့္ေဘးမွာ ရွိရက္နဲ႔ ငါခ်စ္တာကို နင္မသိတာပဲ။

ကမၻာေပၚမွာ အေ၀းဆံုး အကြာအေ၀းဆိုတာ
နင့္ေဘးမွာ ရွိရက္နဲ႔ ငါခ်စ္တာကို နင္မသိတာ မဟုတ္ဘူး။
ႏွစ္ေယာက္စလံုး ခ်စ္ရက္နဲ႔ အတူတူ မေနၾကရတာပဲ။

ကမၻာေပၚမွာ အေ၀းဆံုး အကြာအေ၀းဆိုတာ
ႏွစ္ေယာက္စလံုး ခ်စ္ရက္နဲ႔ အတူတူ မေနၾကရတာ မဟုတ္ဘူး။
ခ်စ္ေန လြမ္းေနရက္နဲ႔ စိတ္မ၀င္စားသလို ဟန္ေဆာင္ေနတာပဲ။

ကမၻာေပၚမွာ အေ၀းဆံုး အကြာအေ၀းဆိုတာ
ခ်စ္ေန လြမ္းေနရက္နဲ႔ စိတ္မ၀င္စားသလို ဟန္ေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ေအးစက္တဲ့ အသဲႏွလံုးနဲ႔ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့လူကို ဥေပကၡာျပဳလိုက္တာပါပဲ။


ေအာင္ေ၀း

( ၁ )

အေ႐ွ႕႐ိုးမရဲ႕

ေရခ်ဳိးၿပီးစည၊ လွပေနပါၿပီ။

မီးခိုးျပာျမျမ

လိႈင္းခံုးထခရမ္းေရာင္၊ ၾကယ္ေရာင္လေရာင္

မညိဳေမွာင္ခင္

ေတာင္ေျခကို ကပ္ၾကေတာ့မယ္။

ဒါ ... ေနာက္ဆံုး အေခါက္ပဲေနာ္

႐ိုးထဲေရထဲ၊ ထင္းလွည္း၀ါးလွည္း

ေဟာဟဲဆူညံ၊ ေတာလွည္းအူသံ

ပူပန္စရာ

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။

႐ိုးမရဲ႕ ေႏြ

ေသၿပီ။

စစ္ေတာင္းျမစ္ကမ္းပါး

အလြမ္းမ်ားနဲ႕

ႏြမ္းပါတဲ့ ႐ြာေတြ

ေႏြကို ျဖတ္သန္းခဲ့

စိမ္းလန္းတဲ့ အိပ္မက္ေတြ

ၿငိမ္သက္ေၾကြက်ခဲ့

ညကေတာ့

ေမွာင္ခဲ့ပါၿပီ။

( ၂ )

ဧသန္ေလထဲ

ေတာင္ေျခ႐ြာမည္းမည္းေလး

လြမ္းေဆြးေန႐ွာတယ္။

ကိုင္း ... နားလိုက္ၾကဦးစို႕ရဲ႕

ေဖ့သားႀကီးတို႕ရယ္

မီးေရာင္မဲ့ည

လင္းဖြဲ႕လိုက္ၾက၊ အခိုက္အတန္႕မွာ။

မိုးနံ႕ကေလးသင္း

႐ိုးျပန္႕ကေလးလင္း

၀ါးထင္းငုတ္ေတာ၊ ႏြားခ်င္း႐ႈပ္ေရာ

ေမာလိုက္တာ။

လွည္းစခန္းတစ္၀ိုက္ဟာ

စိုအိုက္ေျမျပာလြ

႐ိုးမကတၱီပါစ

ျဖန္႕ခ်ေနပါရဲ႕။

မီးပံုထြန္းၿငိႇ

ႏြမ္းရိလႈပ္ခတ္၊ ႐ုပ္အဖြဲ႕အစည္း

မၿပီးေသးဘူးေလ။

လွည္းဦးေဒါက္ေထာက္

သစ္ပင္ေအာက္၊ ၀ါး႐ံုေအာက္

ႏြားေငါက္သံ၊ ဓားေပ်ာက္သံ

ဆူညံပဲ့တင္ျပန္တယ္။

( ၃ )

မိႈင္းျမတဲ့

အေ႐ွ႕ည၊ လြမ္းတခဲ့ၿပီ။

ၾကယ္စလစ

မ်က္စမွိတ္လင္း၊ ဆန္အရက္ျပင္းျပင္းတစ္ခြက္

အိပ္မက္ေတာင္မွ မမက္ရ႐ွာဘူးကြယ္။

အ႐ုဏ္တက္ရင္

အေ႐ွ႕တခြင္လံုးနီ၊ ေနရီရီ႐ိုးမ

ႏိုးထလို႕လာမယ္။

သစ္ခြျပာရဲရင့္

မုန္တိုင္းသင့္သတဲ့

ရင္ျဖင့္ရင္းႏွီး၊ မၿပီးဆံုးေသာ

ေတာႀကီးေဟ၀န္မွာ၊ ေႏြလြန္ေပမယ့္

တို႕မလြန္ေသးဘူး

မလြန္ေသးဘူးကြယ္။

မနက္မလင္းခင္

ခ်ဥ္းကပ္ေတာင္ေပၚ၊ လွ်ဳိေျမာင္တိုး႐ွဲ

႐ိုးေခ်ာင္းစုန္ဆင္း၊ ထင္းျဖတ္သမား

႐ွင္းျပတ္သြားေတာ့မယ္။

၀ါးခုတ္သမား

ဓားထုတ္ထားေရာ့မယ္။

( ၄ )

ဆာေလာင္မႈ ျမင္း႐ုိင္းရထား

အတင္းစိုင္းသြား

ထမင္း၀ိုင္းၾကားမွာ။

ကြဲအက္ဆို႕ညပ္

႐ိုးမရဲ႕လက္ေတြ၊ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္

ထမင္းတစ္နပ္ဟာ

အားလူးဟင္းတစ္ဖတ္နဲ႕

အလြမ္းဇာတ္ေပလား။

အေ႐ွ႕႐ိုးမကို လြမ္းတုန္း

လြမ္းတုန္း၊ လြမ္းတုန္း

ေနာက္ဆံုးအေခါက္၊ ေနာက္ဆံုးညစာ

ကဗ်ာမဆန္တဲ့ ႐ုပ္ပံုလႊာ။

ဗန္ဂိုး ေရ ...

ဆြဲလိုက္ပါလား

႐ိုးမထဲက

အာလူးစားသူမ်ား။






No comments: