Story
အခုလို
လွပေအးစက္ေနတဲ့ ညမွာပဲ
ငါ ပ်ိဳးထားတဲ့ ျမႏွင္းဆီဟာ
ၾကယ္တစ္ရာ ျခံရံျပီး ေၾကြက်သြားတယ္။
တိမ္လႊာမ်ဥ္းေကာက္ေတြကလည္း
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိမ္မက္မွာ
ေရႊမ်က္ရည္ေတြ စိုလက္လာျပီလို႔
မႈိင္းညိဳ႕ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို
တီးတိုးေျပာၾကားလိုက္တယ္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရ႕ဲ နိဂံုးလို
ေနာက္ဆံုးမွာ
မီးခိုးမ်ားျဖစ္သြားမလားလို႔
ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီး ငါစဥ္းစားဘူးတယ္။
လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုျပဳစားဖို႕
အဘယ္ဘုရားထံ
နင့္လက္ေတြ ျဖန္႔ကားေတာင္းခံခဲ့သလဲ
ငါ့ရာဇ၀င္ခပ္က်ဲက်ဲကို
ငရဲမီးထဲ တြန္းခ်လိုက္ခ်င္တယ္။
ေလာကဓံဦးတုန္းက
အလြန္အၾကဴးေသာက္ခဲ့တဲ့ အရက္တစ္ခြက္
ခုမွ ... စံပယ္ရြက္ေပၚမူးလဲ
အသည္းကြဲတယ္ ဆိုတာ
သီခ်င္းေလးေတြ တိုးတိုးညည္းရင္းက
ထိရွခဲ့တဲ့ ေသြးမဲ့ဒဏ္ရာ တစ္ခ်က္ပါ။
သိုးေက်ာင္းသားရဲ႕ ခံႏိုင္ရည္နဲ႔
နတ္ဘီလူးေတြရဲ႕ သတိရျခင္းမ်ိဳးက
ငါ့ကို စီးမိုးထားတယ္။
စက္႐ုပ္ကို ဒူးေထာက္က်ေစတဲ့
နင့္ရ႕ဲ မ်က္၀န္းစိမ္းလဲ့မွာ
ငါဘယ္လိုမွ ေမ့မရတဲ့
မဟာလကာၤတစ္ပိုင္းတစ္စ ႐ိွေနေလရဲ႕။
အဲဒီလိုနဲ႕ပဲ
ငါ..... ျပန္လည္ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ပါ့မယ္
ခ်စ္ေသာ ဖဲၾကိဳး၀ါေလးရယ္။
လွ်ပ္စစ္မွ်င္တန္းလို
ပူလင္းျပင္းထန္လြန္းတဲ့
သူ႐ူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပြ႕ဖက္မႈေတြထဲ
ခု..... ရထားတို႕ဥၾသဆြဲလိုက္ၾကျပီ
ျပီးဆံုးသြားပါျပီ
အားလံုးျပီဆံုးသြားပါျပီတဲ့...။
ေ႐ွ႕ေလေတြ တိုက္တုန္းက
ခါးကုန္းေနတဲ့ ငါတို႕ရဲ႕ ျမရာပင္အိုၾကီးက
တုန္ယင္ခ်ည္႕နဲ႔စြာ ယိမ္းထိုးေနေတာ့တယ္... ။
ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ စည္းအျပင္
ေႏွာင္းရိပ္ေတြ တလြင္လြင္နဲ႕
ထင္ေယာင္ ထင္မွား
လမ္းေပၚမွာ ငါစဥ္းစားတာ
နင့္အေၾကာင္း ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာပါပဲ။
ထိပ္ထားရယ္
အီဂ်စ္ျပကၡဒိန္ထဲက
မိုးတိမ္ေတြ႐ြာမယ့္ေန႕
နင္နဲ႔ငါ ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ၾကရင္
အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ။
ငါက ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကိုခိုစီးျပီး
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ၾကီးနဲ႔ တိုက္မိမွာ
စိုးရိမ္႐ွာသူ မဟုတ္ခဲ့
ဒါေပမယ့္
ေလေပြလမ္းေၾကာင္းမ်ားမွာ
တုန္၀ါးေဖ်ာ့ေအး
သစၥာ ကိုပဲ့တင္သံနဲ႔ပဲ ျပန္ေပးႏိုင္ခဲ့သူ...။
ငါ့ကိုသတ္ ငါ့ရင္ဘက္ကို ထိုးခြဲေဖာက္လွန္ၾကည္႕
ငါ့လက္သီးထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့
သုညတစ္လံုးပဲ ႐ွိလိမ့္မယ္။
၀ိုင္ယာၾကိဳးေတြ
ေထာင္း ခနဲ မီးပြင့္ျပတ္ေတာက္ျပီး
႐ုတ္ျခည္းေမွာင္အတိ က်သြားတဲ့
အႏၶတို႕ရဲ႕အိမ္အိုမွာ
ေတေလပီသစြာ ငါေနတယ္။
တိတ္ဆိတ္... ျပာလဲ့ေနတဲ့ည
ေရတြင္းထဲ ေခါင္းငံု႕ျပီး
... ကို ခ်စ္တယ္လို႕
ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ ဟစ္ေအာ္တမ္းတရတာ
ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။
အံု႕ပုန္းခ်စ္သီခ်င္းကို
မဆိုခ်င္ပဲဆိုရတာ
ေ႐ႊရည္စိမ္ထားတဲ့ လက္ပစ္ဗံုးကို
ကိုက္မ်ိဳရသလိုပါပဲ... လို႕
အက္ကြဲေနတဲ့ မယ္ဒလင္ၾကီးက
ငါ့ကို ေျပာျပတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕
မိုးကိုဆန္႕ေျမွာက္ထားတဲ့
မမီႏိုင္ေသာလက္ေတြဟာ
ဟိုး ... တုန္းကလိုပဲ
ငါ့ဆီမွာ ေျမမႈန္ေတြစြန္းထင္းလ်က္ပါပဲေလ။
လူဆိုတာ
လင္းေ၀စိမ္းျမတဲ့ ပန္းညမ်ားစြာထက္
သရဲေျခာက္ ရာ ညတညကို ပိုသတိရတတ္တယ္။
ငါေသသြားခဲ့လုိ႕႐ွိရင္
ငါ့ရဲ႕သခ်ႋဳင္းဂူမွာ
ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုကိုသာ
မွတ္တိုင္အျဖစ္ စိုက္ေပးထားပါ။
တကယ္ေတာ့ အဲဒါဟာ
ငါသိသမွ် ေလာကဓမၼကို
အၾကြင္းမဲ့ေဖာ္ျပသြားျခင္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဟိုးငယ္ငယ္ေက်ာင္းမေျပးတတ္ခင္တုန္းက
ခေရပြင့္ျပထားတဲ့ သခ်ၤာတစ္ပုဒ္
ငါ့အေပၚခုန္အုပ္ျပီး
မင္နီေတြ ရဲခနဲ သုတ္သြားဖူးတယ္။
ငါ...သတၱိေကာင္းကင္မွာ ... နီလြင္ထစ္ခ်ဳန္း
တစ္...
ႏွစ္...
သံုး...
အနက္႐ႈိင္းဆံုး ထိုးက်ပစ္လိုက္တယ္။
ထူးလွတယ္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူးေလ
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ လူေတြရဲ႕
မဟာဘုတ္ ေဗဒင္ထဲမွာ မွ
ငါကလည္း အဓိအတိ ဖြားျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာကိုး ။
ေျမာက္ေလေသြးတိုင္း ေမႊးျမတဲ့ မ်က္ရည္နံ႕ေတြ
လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လာရာလမ္းမွာ
ခုထက္ထိ သင္းပ်ံ႕ဆြတ္ေပေနတယ္ဆိုတာ
ဘယ္သူကမ်ား မွ်ေ၀ခံစားခဲ့သလဲ။
အိမ္အျပန္ညမ်ားစြာမွာ
ဘယ္သူ႕မွ မေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြ ေပြ႕ပိုက္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူမိုက္လို႕ ျပန္ေခၚခဲ့ရတယ္
၁၉၉၃... ၁၉၉၄...
ငါ့ကဗ်ာေလးေတြ ေဆြးျမည္႕ေၾကကြဲ
လမ္းေဘးအုတ္ခံုေပၚ လဲက်ေနတယ္...။
ႏွင္းျမားတစ္လက္ရဲ႕ အဆိပ္နဲ႔
နိမိတ္မေကာင္းတဲ့ ပံုျပင္
မျမင္ဘူးေသာေန႔မ်ား... ညမ်ား
ပိေတာက္ကိုင္းဖ်ားမွာ... ၀ပ္တြားစု႐ုံး
ငါ့ကို... ခ်ည္ထံုးခဲ့တာ
(ခု... အခ်ိန္တိုင္ေအာင္)
အလင္းစိမ္းတန္းေတြ ရစ္ဖြာလို႕။
ျမိဳ႕ျပင္လမ္းေကြ႕က
ေတြ႕ခဲ႔ဖူးတဲ့ ဂ်စ္ပစီေတြလို
ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို
ရယ္ကာေမာကာ ျပန္ေျပာႏိုင္တဲ့အက်င့္ေလး
ေသြးေအးေအးနဲ႔ ၾကိဳးစားေမြးႏိုင္ခဲ့ျပီ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာက္ေခတ္ ၊ ေၾကးေခတ္
ညဴကလီးယားကင္ဆာ ၊အနာဂတ္ေခတ္
အားလံုးအတြက္
ေသခ်ာတဲ့ငါ ... ေၾကညာခ်က္တစ္ခုကေတာ့
နင့္ကို ထာ၀ရခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာပါပဲ။
ထိပ္ထားရယ္
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
ဂႏၲ၀င္ပန္းပုရပိုဒ္မွာ
နန္းသံုးအကၡရာနဲ႕ျခယ္မႈန္း
နင့္နာမည္ေလး စာသံုးလံုးကို
စီရီသီကံုးေပးခ်င္တယ္။
နင့္အေပၚထားတဲ့ ... ငါ့ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
မိုးေပၚကိုဦးေမာ့ျပီး၀င္းပစြာ လင္းျမတုန္ခါေနတဲ့
ေ႐ႊ၀ါေရာင္ မီးေတာက္မီးလွ်ံလိုပါပဲ။
ေက်ာင္းေ႐ွ႕က စံပယ္႐ံုမွာ
ဗီးနပ္ရဲ႕ နကၡတ္တို႕ တလက္လက္ျပာေ၀မႈန္သင္း
ေက်ာင္းခန္း အတြင္းမွာ
လမင္းေလးသာခဲ့ဖူးတယ္။
ခ်စ္ေသာေက်ာင္းသြားေဖာ္ရဲ႕
ပန္း႐ုပ္လႊာကို ေမွ်ာ္ေတြးရင္း
ေဆြးလွ်ညိွးေခြ ... ေျဖမေျပသူေလးအတ႖ဳပတၱိ
ျမရာပင္ၾကီးသိပါတယ္။
ကမၻာဦးလူတို႕လည္း ( ဂူနံရံမွာ )
ငယ္ကြ်မ္းမ်က္ႏွာေ၀၀ါး
ပညာ႐ွိၾကီးမ်ားရယ္
ပါဠိစာလံုးေတြနဲ႕
ငါ့ေပၚ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႔ဦး...။
ခ်စ္သူကိုေတာင္ ခ်စ္တယ္လို႕
မေျပာရဲတဲ့ေကာင္
ရာစုတစ္ေထာင္ေနရစ္ခဲ့
ထိုသို႕ျဖင့္စကားမဲ့ေစသတည္း
ျမရာပင္ၾကီးရဲ႕
ညည္းတြားသဲ့သဲ့ သန္းေခါင္ယံ
ငွက္ဆိုးအုပ္နဲ႕ အတူ
႐ုတ္တရက္ လန္႕ျပန္သြားတယ္။
ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာဘ၀
ဆႏၵရဲ႕ မေျပလည္မႈ
အနီေရာင္မွတ္တမ္းတစ္ခုနဲ႕ ခ်စ္သူအတြက္ ပန္သစၥာ
ေၾသာ္ငါ့ကိုေလ
နားလည္ပါ နားလည္ပါ
နားလည္စမ္းပါ... ။
အဲဒီေန႕ရက္ေတြမွာ
မာရ္နတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္က
အနက္ေရာင္က်မ္းခ်က္တစ္ပိုဒ္ဟာ
ငါ့ကို စီးနင္းတိုက္ခိုက္ဖို႕
ျမင္းကၾကိဳးတို႕ကို ျပင္လို႕ သလို႕ေပါ့
ဘာပဲေျပာေျပာ
ေ႐ႊနဲ႔စက္၀ယ္လို႕မရတဲ့
ေနာက္ဆံုးကလူရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳမွာ
သံမႈန္ေတြကပ္ပါေနရဲ႕
ငါ ... ဘာကိုမွ မေၾကာက္ခ့ဲဘူး ။
ေဟာဒီေလာကေတာက္ေလွ်ာက္
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚကစာနဲ႔စာရင္
ဗလာစာအုပ္ေပၚကစာကျမတ္တယ္တဲ့
အဲဒီေအာ္သံကို ငါရယ္ေနခဲ့တယ္... ။
မင္းကေတာ့ဘာလဲလို႕
အႏၶေတြက ၀ိုင္းေမးေတာ့
၁...၂...၃...၄...၅...
ငါအကုန္စဥ္းစားတယ္။
၆...၇...၈...၉...၀
တစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး
ငါ့အတြက္ ဂဏန္းမ႐ွိဘူး ။
ေသြးနဲ႕ယက္တဲ့ ကတၱီပါစလို
နီလြ႐ွင္းေတာက္
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လွပတဲ့
ႏွလံုးသားက ဂီတသံစဥ္
ႏွင္းဆီ၀ိညာဥ္မွာ တင္တဲ့ကမၺည္း
လကြယ္ေရာက္တုိင္း ... ငါဂစ္တာတီးေနမယ္ ။
က်ဆံုးေတာ့မယ့္ စစ္သူရဲအိုက
ငယ္ဘ၀က ဓားနဲ႕ ခ်စ္သူကို
ျပင္း႐ွစြာ သတိရလိုက္သလိုမ်ိဳး
နင့္ကို ငါ သတိရေနတယ္။
ထိပ္ထားေရ ...
ထိပ္ထားေရ ...
ထိပ္ထားေရ ...
သစ္ခုတ္သမား မ႐ွိတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ
ငါ ... လယ္သမားျဖစ္ခ်င္တယ္
နင္ .. ဘုရင္မ .. လာမလုပ္ရဘူးေနာ္
ေတာ္ေတာ္ၾကာ
တံစဥ္တစ္လက္ရဲ႕ က်င့္၀တ္မွာ
သန္လ်က္အတြက္ ပန္းခူးေပးခြင့္မပါလို႕
႐ြာဇနပုဒ္ရဲ႕ မိုးေရထဲမွာ
ငါ .. တစ္ေယာက္တည္း
မ်က္ရည္၀ဲေနရပါဦးမယ္။
ငါကလည္း ခက္တယ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔
ေနမ၀င္အင္ပါယာ
ဘယ္ဟာယူမလဲလို႕ ေမးလာခဲ့ရင္
ဒုတိယအရာကို ငါ .. ျငင္းတယ္ ။
အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေမွာက္ထားတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ကံ့ေကာ္႐ြက္ဖဲခ်ပ္ေလးေတြ
ေလာကၾကီးကို အမွ်ေ၀ရင္း
ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရတာ..
ၾကာျပီေကာေလ... ။
ေတာင္ညိဳမွာ ျပိဳတဲ့မိုးေတြ
နင့္မ်က္ႏွာေလးကို တိုးသက္တဲ့အခါ
ေတာင္ပင္လယ္ကေဗဒါေတြဟာ
ေဆာက္တည္ရာ မရ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ ။
ေဟး ... ငါေျပာမယ္
အက္ဆစ္တိမ္းမိုးတို႕
မုတ္သုန္ကို ႏႈိးပါ
ဒီလူဆိုး အတြက္လည္း
မိုး ၾကမ္းတစ္စက္စက္႐ြာပါ .
မထိုက္တန္သူဆိုတာ
လြင့္ေျမာရမွာ ပါပဲ
ခြဲခြာျခင္းဟာ
ခရမ္းျပာက်ည္ဖူးကို
အဆိပ္ခ်ဳိေတြ လိမ္းသုတ္
ႏွလံုးသား တည္႕တည္႕ဆီ
ခ်ိန္႐ြယ္ ေမာင္းျဖဳတ္လိုက္တယ္ ။
သက္ျပင္းေ၀ေ၀
ခေရတို႕ႏွင္းစက္ဖားလ်ား
မ်က္ရည္ကိုစားတဲ့
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာ စကားမဲ့ည
ငါဟာ ထက္ပိုင္းခ်ိဳးခံခဲ့ရတဲ့
တစ္ျခမ္းပဲ့ လ ပဲျဖစ္တယ္ ။
အိမ္မက္ထဲက ကမၻာစစ္လို
အ႐ုိးျပိဳင္းျပိဳင္း ညေနအိုက
ေျမကို႐ွိခိုး
ျမဴခိုးတို႕ ေျပာင္းအိညြတ္တြဲ
လူငယ္ဘ၀ရဲ႕
ညရိပ္တို႕ မႈန္ေ၀ ၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္ ။
အခင္ဆံုး မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္
အခင္ဆံုးေတြ အေၾကာင္းေတြေျပာတိုင္း
သတိရမိေနက် သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ
ငါ ... မေရာက္ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ ။
ျပီးေတာ့
ခ႐ိုးခ႐ုိင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ
ကဗ်ာအေၾကာင္း စာအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း
ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ျပန္လည္ ဆန္းဆစ္မယ္ကြယ္ ။
အရက္သမားက
သူတစ္ပါးကို လြမ္းဆြတ္တာ
ရယ္စရာမဟုတ္ပါဘူး
တစ္ရံ တစ္ခါရ႕ဲ
ျပန္မလာတဲ့သူတို႕
သိၾကဖို႕ေကာင္းတယ္။
ေလညွင္းကေလးေရ
ငါခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ကမၻာရဲ႕ထိပ္ထားကို
သူ႕ဆံႏြယ္ခက္ေလးေတြ
ဖြားခနဲ လြင့္၀ဲသြား႐ံု
တစ္ခ်က္ေလာက္ အံု႕သည္းတုိက္ခတ္ေပးပါ။
ေလစီးထဲမွာ
ဖြာၾကဲလွပေန႐ွာမယ့္
သူ႕ရဲ႕ ေကသာဆံျမကို
အေ၀းကေန ႐ႈိက္ေမႊးလြမ္းဆြတ္ပါရေစဦးေနာ္ ။
အထီးက်န္ေတာင္ကို အုပ္စိုးဖို႕
နတ္ျပည္က႐ြာခ်တဲ့
ငါ့ အတြက္ အညတရမိုးေရ
ေနပါေစေတာ့ ။
အဲဒီညဟာ
တစ္ျခမ္းပဲ့ လ က
အသက္ေပးျပီး ကာကြယ္ခဲ့ရတဲ့
အလံ မလဲမီညျဖစ္တယ္ ။
ျမက္႐ိုင္းက
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းကို နမ္းမရသလိုမ်ိဳး
ေနနဲ႔လက
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ မပိုင္ဆိုင္ၾကသလိုမ်ိဳး
႐ိုးသားစြာ တို႕ေ၀းလိုက္ၾကပါစို႕ ။
ခ်စ္သူကိုျမတ္ႏိုး႐ံုနဲ႕
အရာရာကို လက္ျဖန္႕မိုးေစာင့္ေ႐ွာက္ခ်င္တဲ့လူငယ္
ခု ... ျခြင္းခ်က္နဲ႔လက္နက္ခ်လိုက္ပါတယ္ ။
ေတေလဘ၀ရဲ႕
ပထမဆုရ အမွားေတြကို
လြယ္အိပ္ညိဳထဲထည္႕ျပီး
မီးအိမ္လက္ဆြဲ
ရာဇ၀င္ထဲမွာ ခရီးဆက္ရဦးမယ္ ။
ထိပ္ထားေရ ...
ကေခ်သည္တို႕ရဲ႕ေတးေတြနဲ႕
ျငိမ္းေအးေပ်ာ္႐ြင္ ထာ၀စဥ္ခ်မ္းေျမ႕ေစသား
ေကာင္းေသာမိုးေသာက္ခ်ိန္၌လည္း
ျငိမ္သက္တည္ၾကည္ေစ
ငါ .... ဆုေတာင္းေပးေနမယ္ ...
ပန္းခူးရင္း
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေနရင္း
စကားေျပာရင္း
သီခ်င္းေလးေတြဆိုရင္း
မင္း ... ငါ့ကိုေမ့သြားမွာပါ ။။။။
No comments:
Post a Comment